Dit keer wil ik het hebben over iets belangrijks wat je niet leert op school en wat iedereen maar voor zichzelf moet zien uit te vogelen. Ik doel op je innerlijke monoloog en je relatie met jezelf. Hoe praat je tegen jezelf? Ben je wel zo aardig voor jezelf als je voor anderen bent? Geef je jezelf weleens een compliment, of laat je je voortdurend naar beneden halen door dat negatieve stemmetje in je hoofd, door de innerlijke criticus voor wie je nooit goed genoeg bent en kunt? Liefde voor jezelf is een voorwaarde voor een evenwichtig psychisch functioneren. Het bekende gebod uit het christendom luidt niet voor niets: “Heb uw naaste lief als uzelf.” Dit betekent dat je om te beginnen van jezelf moet houden. Pas als je van jezelf houdt, kun je de liefde voor je medemens dagelijks vrij en onophoudelijk laten stromen. Als je hier meer van wilt weten, lees dan het boek Ik hou van mij door Annemarie Postma. Als je dit alles moeilijk vindt, begin dan met kleine stapjes. Denk bijvoorbeeld eens: “Dat heb ik goed gedaan!” En als je innerlijke stem weer kritiek wil leveren, denk dan: “Stil jij, jij brengt me nooit iets positiefs, dus zwijg en laat me met rust. Naar jou luister ik niet.” Misschien komt dit over als vreemd, maar vanuit een positief en sterk zelfbeeld kun je juist ook van meer waarde zijn voor anderen. Dus: wees een vriend voor jezelf, daar wint iedereen bij!