Blij met social media?
Ik moet iets bekennen. Ik zit in de werkgroep die de Dag van de Kwaliteit organiseert over het thema social media. Ik heb het inleidende artikel geschreven in het thema-deel van de nieuwsbrief over open zijn op social media over je psychische kwetsbaarheid. In deze nieuwsbrief ben ik zelf ook vaak open geweest over mijn kwetsbaarheid. Maar ik ben zelf helemaal niet op social media actief. Ik heb geen Twitter-, Facebook- of Instagramaccount, ook al is De Kentering wel actief op al die media. Ik ben er allergisch voor, open te zijn over mijn dagelijks leven voor een raam waardoor iedereen naar binnen kan kijken. Ik ben snel overprikkeld en gruw ervan dat er een ‘tijdlijn’ zou zijn van berichten die mij worden voorgeschoteld omdat ik ze mogelijk interessant vind. Ik ken mijzelf, ik wil alles lezen dat ik interessant vind, ook al is het nieuws waar ik mij erg over opwind en daarom hou ik die sluisdeur liever dicht.
De Dag van de Kwaliteit draait echter niet om mij. Ik ben een ‘oude rot’ bij De Kentering (al brand ik nog van jeugdige strijdbaarheid), maar met dit actuele thema hebben wij een jongere doelgroep aan willen spreken. De Kentering is er niet alleen voor ouderen. De Kentering wil zich sterk maken voor ieder die psychisch kwetsbaar is. Ook psychisch kwetsbare jongeren. Juist in deze tijd, waarin jongeren het door corona veel moeilijker wordt gemaakt zich te ontplooien en om leeftijds- en lotgenoten te treffen. Waarin het leven buiten het online zijn bijna tot stilstand is gebracht. In de aanloop naar de Dag van de Kwaliteit heeft dat alvast gewerkt. De voorbereidende werkgroep bestaat nu voor de helft uit jonge enthousiaste meiden die de ‘oude rotten’ van vroeger versterken en aansteken met hun bruisend enthousiasme.
Het was aan die nieuwe garde van op social media actieve jonge vrijwilligers dat ik bekende zelf niet op social media actief te zijn. Dat ik dus zeker geen ervaringsdeskundige ben op dít vlak. Een collega van mij bracht echter in: maar jouw activiteit op gamefora dan? In mijn vrije tijd ben ik een enthousiast gamer en ik ben actief op meerdere gamefora, waar liefhebbers van computergames elkaar ontmoeten. Op deze fora delen we niet alleen onze passie voor games, we hebben het ook over dingen die ons in het dagelijks leven gebeuren, over onze zorgen. In dat delen van zorgen ben ik ook open over mijn psychische kwetsbaarheden en ontmoet ik andere gamers, die ook de diagnose autisme hebben en daar weer op een hele andere manier last van hebben. Ook ontmoet ik gamers die geen ggz-zorg ontvangen, maar toch regelmatig hun hart luchten over sombere stemmingen, angsten en andere last.
Door het met elkaar delen van zorgen, daarin steun te vinden bij anderen, door de virtuele ‘hugs’ (knuffels) en de bemoedigende woorden, vinden we troost. Vinden we het besef dat niets vreemd is, dat je je niet hoeft te schamen voor wat je bezig houdt. Natuurlijk weet ik van ervaringen op andere plekken op het internet waar mensen verketterd worden, waar het internet een onveilige plek wordt gemaakt door mensen die geen andere meningen of wijzen van zijn dulden. Maar juist door de besloten, anonieme vorm van de fora waar ik actief ben, vind ik daar de veiligheid om mijn hart te luchten. Juist in de anonimiteit van de schuilnaam geef ik mijzelf bloot, verberg ik mijn hart niet en vind ik troost bij mijn medemensen. Inderdaad, een sociaal medium. Ik moet iets bekennen, ik ben op één sociaal medium actief en ben daar blij mee.